آیات ۷۵ و ۷۶ از سوره «توبه» درباره زیاده خواهی افراد بر خلاف خیر و مصلحتشان اشاره می‌كند كه در ادامه به متن، ترجمه و حكایتی پیرامون آن اشاره می‌شود:
متن آیه:
«وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِینَ ( ۷۵ ) فَلَمَّا آتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ»
ترجمه آیه:
"بعضی از آنها با خدا پیمان بسته بودند كه اگر خداوند ما را از فضل خود روزی دهد، قطعا صدقه خواهیم داد و از صالحان (و شاكران) خواهیم بود ( ۷۵ ) اما هنگامی كه خدا از فضل خود به آنها بخشید، بخل ورزیدند و سرپیچی كردند و روی برتافتند(۷۶)
حكایتی پیرامون زیاده خواهی آدمی:
مسلمان فقیری از مدینه (ثعلبه بن حاطب) از پیامبر(ص) درخواست كرد تا دعا كند خداوند او را ثرورتمند كند.
آن حضرت فرمود:
"مال اندكی كه شكرش را ادا كنی بهتر از مال زیادی است كه از عهده‌ی شكرش برنیایی."
ثعلبه گفت:
اگر خدا عطا كند، همه‌ی حقوق واجب آن را خواهم داد.
پس به دعای آن حضرت، ثروتش افزون شد تا آنجا كه دیگر نتوانست در نماز جمعه و جماعت شركت كند.
وقتی مامور گرفتن زكات نزد او رفت، وی به آن مامور گفت:
ما مسلمان شدیم كه جزیه ندهیم.
فخر رازی می‌گوید:
ثعلبه از كار خود پشیمان شد و زكات خود را نزد پیامبر (ص) آورد، ولی آن حضرت نپذیرفت.
آری، انسان نمی‌داند صلاح و خیرش در چیست، لذا گاهی با اصرار، چیزی را می‌خواهد كه به زیان اوست، پس باید به داده‌های خدا قانع بود.
نظرات شما عزیزان:
